Seni sevdigime pişman degilim

Karanlik odamin en sakli kösesinde yaziyorum…
Seni yaziyorum…
Sana yaziyorum…
Yazarken düsünüyorum…

Düsünüyorum
Seni,
Kendimi
Düsünülmesi gereken ikimizi…

Bizi bu duruma getiren neydi…?
Aramizda esen soguk rüzgar kimin eseri…?
Kim sebebi…?

Ben veya baskasi…?
Ne farkeder…!

Biliyorsun artik kendimi seni sevmekten mahrum ettigimi…

SAKLAYAMAM…!

Ama aramizdaki rüzgarin benim eserim oldugunuda itiraf ediyorum,
ÖZÜR DİLERİM..!

Istedim…
Öyle cok istedimki…

Sevmek istedim seni…
Sevdigimi söyleyebilmek
Seni Seviyorum diye haykirabilmek istedim…!
Ama söyleyemedim…

Icimdeki saf sevgimi itiraf edemedim sana…

Korktum…
Severken bizi ayirmalarindan korktum…
Sana daha cok baglanmaktan korktum…

Göz göre göre gömmektense sevgimi,
icimde saklamaya tercih ettim…!

SONUNDA BITTI…!

Ayirdirlar beni senden…!
Sana seni sevdigimi söyleyemedim
Senin sevdigin kadar sevemedim belki seni…
AMA…

Sana olan o ” Icimdeki Sevgi ” yi
hic dokunulmamis
bir ANI,
bir HATIRA
gibi saklayacagima söz veriyorum…

Seni Sevdigime Pisman Degilim…!